Sabina MariaSabina Maria Grzyb, urodzona w 1988 roku, to absolwentka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, na Wydziale Malarstwa i Rzeźby. Tytuł magistra sztuki obroniła w marcu 2017.
W malarstwie skupia się głównie na kompozycji i statycznych formach skalnych. Wplata realne motywy i przeżycia w oniryczne przestrzenie. Balansuje na granicach abstrakcji, fantastyki i realizmu, zachowując przy tym własną, charakterystyczną i osobliwą formę.
To nostalgiczna pejzażystka nieistniejących przestrzeni, artystka o ogromnej wrażliwości na kolor, operująca bryłą w sposób monumentalny, która kreuje własne światy o niezaprzeczalnej urodzie. W swoim malarstwie pełnym niedopowiedzeń i sugestii do rozważenia przez widza, Sabina Maria Grzyb za pomocą różnych motywów obrazuje swoje przemyślenia, odczucia i wątpliwości. Malarstwo to przepełnione jest metaforami i znaczeniami, a także pewną dozą melancholii – odnosi się do ludzkiej egzystencji.
Sabinę Marię można nazwać twórczynią onirycznych pejzaży fantastycznych. W jej sztuce istotny jest związek z naturą, wyobraźnią, snem, ale i dystansem wobec siebie – autoironią, sposobem wypowiadania się, opartym na zamierzonej niezgodności pojawiającej się poprzez tytuły prac, m.in. „Romeo i Żulia”, „Fortuna”, „Nastroje”. To twórczość nie pozbawiona elementu zabawy, co jest wartością. Jak mawiał Jerzy Nowosielski, „sztuka nie udaje się ludziom poważnym, psują oni każdą zabawę”.
Kompozycje malarskie Sabiny Marii, wykonane zazwyczaj w technice akrylowej i olejnej na płótnie, zdominowane są przez pejzaż marynistyczny ze sztafażem lub relację międzyludzką – jest to rodzaj zadumy nad kondycją ludzką. Przy stosowaniu dyscypliny organizacyjnej płaszczyzny malarskiej obrazu, ograniczonej do kilku elementów, pojawia się zdecydowane i sensualne traktowanie materii malarskiej. Sztuka jest wartością, a złożona jak natura ludzka pozwala stale dostrzegać nowe pojawiające się możliwości.
Sabina Maria jest osoba poszukującą. Przy zachwycie pejzażem i ludźmi, pojawiają się na horyzoncie wyobraźni nowe rozwiązania artystyczne – i ewoluują w kierunku rozwiązań abstrakcyjnych: „pejzażu czystego”.